Usta gazeteci Hüsnü Mahalli, “Mısır Gerçeği; Mısır'da ne ve neden oldu?” yazı dizisinde bugün Mursi'nin devrilmesini anlatıyor. Ama sadece bu değil. Mursi'nin mensubu olduğu Müslüman Kardeşlerin bölgedeki faaliyetlerini de irdeliyor.

HÜSNÜ MAHALLİ- Halk hareketi sonrasında Hüsnü Mübarek'i deviren generaller, yine halk hareketi sonrasında Mursi'yi devirdi. Mübarek'i deviren orduyu kutlayan Ankara, Mursi'yi deviren aynı orduya çok kızmıştı.

Muhalefet 30 Haziran mitinglerine hazırlanırken Müslüman Kardeşler destekli Cumhurbaşkanı Muhammed Mursi kendi yandaşlarına "Sokağa çıkın" dedi. Durum gittikçe gerginleşiyordu. Askerlerin ‘Halkı yatıştırın ‘ telkinlerine de kulağını tıkayan Mursi, birçok kentte meydanları dolduran 20 milyon Mısırlı'yı dinlemeyeceğini söyledi ve 2 Temmuz gecesi yaptığı son konuşmasında onlarca kez "Ben anayasal meşruluğu temsil ediyorum" dedi. Dedi ama ertesi gün iktidardan düşürüldü. Düşürüldü ama başta ABD olmak üzere hiç kimse de ‘Mısır’da darbe oldu ‘ demedi.

KATAR BİLE SESSİZ KALDI

ABD’nin bölgesel müttefikleri Suudi Arabistan, Kuveyt, BAE ve diğerleri Mübarek’i deviren generallere destek verdikleri gibi, Mursi’yi deviren generallere de destek verdiler. Bu ülkeler daha ilk günde yeni yönetime milyarlarca dolar yardım etti. Müslüman Kardeşler hariç Mısır halkı rahatlamıştı. Dışarda ise Mübarek’i deviren orduyu kutlayan Ankara çok kızmıştı Mursi’yi deviren aynı orduya. Başbakan Erdoğan ve Dışişleri Bakanı Davutoğlu’nun stratejik müttefiği ve kişisel dostları olan Katarlı Şeyh Hamed bile sessiz kalmayı tercih etti.

SEÇİM SÖZÜ

Bu durumdan yararlanan yeni yönetim işe hızlı bir şekilde başladı. Anayasa askıya alında, geçici başkan ve hükümet atandı, yeni anayasa için özel bir kurul oluşturuldu, 6 ay içinde seçim yapılacağı sözü verildi.

İHVAN KABULLENMEDİ

Zaman zaman yaşanan gerginlik ve kanlı çatışmalara rağmen durum giderek normalleşir. Ama her şeye rağmen Müslüman Kardeşler'in (İhvan) bu yeni durumu kabullenmeleri pek de kolay değildi. Çünkü ilk kez iktidar olmuşlardı ve iktidarın nimetlerinden yararlanmaya başlamışlardı. Yapılacak seçimlerde tekrar iktidar olmazlarsa işte o zaman ortam gerginleşebilir. Çünkü ordu ve muhalefet Müslüman Kardeşler'in yeniden iktidara gelmemesi için her şeyi yapıyor, yapacaktır. Müslüman Kardeşler'in lider ve şeyhlerinin söylemlerine bakılırsa ülke kanlı bir çatışmaya sürüklenebilir.

RADİKALİZM TEHLİKESİ

Müslüman Kardeşler ve yandaşı gruplar giderek radikalleşebilir ve belki de İslamın radikalleşmesi ihalesi onlara ve onların bölgesel ve uluslararası yandaşlarına verilir. Üstelik Mısır dinsel, siyasal ve toplumsal yapısı ile provakasiyona uygun bir coğrafaya. Ülkede 10 milyon Kıpti Hıristiyan ve Müslüman Kardeşlerle hareket ettikleri görülen çok sayıda radikal İslamcı grup var. Hepsi de provakasiyon için pusuda. Tıpkı bölgesel ve uluslararası istihbarat örgütleri gibi. Müslüman Kardeşler'in ise 72 ülkede kolu var ve bunların temsilcileri Mursi’nin devrilmesinden sonra 14 Temmuz’da İstanbul’da toplanıp ortak strtejileri konuşmuşlardı.

SURİYE VE TARİHİN TEKERRÜRÜ

1976’de Lübnan’da iç savaş başlayınca komşu ülke Suriye o savaşın direkt tarafı oldu. Bunu fırsat bilen Müslüman Kardeşler (İhvan) Hafız Esad’ın ‘dikta’ yönetimini bahane ederek kademeli olarak bir ayaklanma başlattı. Onlara göre Hafız Esad ve iktidarı Alevi dolaysıyla öldürülmeleri gerekiyordu. Subayların öldürülmesi ile başlayan bu ayaklanma süreç içinde herkesi hedef almaya başladı. Müslüman Kardeşler militanları hergün devlet kurumlarına, aydınlara, askerlere, doktorlara, hocalara ve Baas yanlısı olarak bildikleri ya da sandıkları herkese yönelik kanlı saldırılar düzenliyorlardı. Hergün onlarca kişi öldürülüyordu.

İHVAN'A BATI DESTEĞİ

Suriye, Mısır Cumhurbaşkanı Sedat’ın 1977’de İsrail’i ziyaret etmesi ve bir yıl sonra İsrail ile Camp David Anlaşmasını imzalamasına karşı gelince İsrail ve Batı intikam almak istedi. Devreye giren CIA Ürdün ve Irak yönetimleri ile işbirliği yaparak Müslüman Kardeşler’e yoğun askeri destek sağladı. Paralar klasik olarak yine Suudi Arabistan ve Körfez ülkelerinden...

ESAD'A SUİKAST

Bundan yararlanan Müslüman Kardeşler saldırılarını yoğunlaştırdı ve Haziran 1980’de Başkan Hafız Esad’a suikast girişiminde bulundular. Bu ve sonraki suikastlardan kurtulan Esad yakalanan birçok Müslüman Kardeş militanını idam ettirdi. Geri adım atmayan Müslüman Kardeşler CİA, Mİ6, Mossad ve bölgesel ve uluslararası güç ve devletlerden aldıkları destekle saldırlarını yoğunlaştırdı ve hergün onlarca kişiyi öldürmeye başladılar. İnsanlar sokakağı çıkamaz ve bombalamanın hedefi olan askeri kışlalar, polis karakolları, devlet organları, üniversiteler, barolar ve benzeri kurumlar çalışamaz olmuştu.

HAMA AYAKLANMASI

Ne kadar da benziyor şimdiki duruma!!! Şubat 1982’ye gelindiğinde Müslüman Kardeşler kapsamlı ayaklanma çağırısı yaptı. Bunun önlemini alan ordu ve istihbarat Halep’te başlaması planlanan ayaklanmanın liderlerini o gece yakaladı. Telefonlar kesilince Hama kentindekiler bundan habersiz olarak ertesi sabah ayakalanma başlattıklarında ordu kenti kuşatmıştı. ‘Teslim olun' çağırılarına önceden depolanan ağır silahlarla karşılık veren Müslüman Kardeşler Halep’teki durumdan habrersiz saldırılarına devam ettiler. Bir gün süreyle karşılık vermeyen Suriye Ordusu Müslüman Kardeşlerin saldırısı daha da yoğunlaşınca Müslüman Kardeş militanlarının yoğun bulunduğu bölgeleri bomblamaya başladı. 6 gün süren bombalama ve çatışmalar sonucu ordu kenti ele geçirdi. Kentin birçok yeri yıkılmış ve binlerce Müslüman Kardeşler militanı öldürülmüştü.Tarihe geçen olay işte böyle gelişmiş ve Hama Katliamı olarak anılmaya başlamıştı.

 Yani hiç kimse bu katliamın neden ve nasıl geliştiğini anlatmak istemez. Hiç kimse 1976-1982 yılları arasında Müslüman Kardeşler militanlarının bölgesel ve uluslararası devlet ve güçlerden aldığı yardım ve destekle ne tür katliamlar yaptığını anlatmaz.

Tıpkı şimdi ‘ÖSO’ ya da Nusra ve diğer silahlı grupların Suriye’de yaptıklarını anlatmadıkları gibi!

Hepsinin ideolojik kökeni Müslüman Kardeşler. Boşuna dememiş Mehmet Akif "Ders alınmazsa hep tekerrür eder tarih."

BİR LABORATUVAR OLARAK CEZAYİR

1980’li yılların başı ve özellikle Kaide’nin kurulduğu 1988’den sonra yüzlerce Cezayirli genç Afganistan’da savaştı. Sovyet işgalinin son bulmasıyla ülkesine dönen bu gençler, “Bağımsızlıktan bu yana ülkeyi yöneten solculardan –ki onlara göre bunlar komünistti– kurtulma zamanı geldi” diyerek hızla örgütlenmeye başladılar. Silah ve para bulmak ise pek zor değildi. Çünkü arkalarında CIA vardı. CIA ise Cezayir’de etkin olan Sovyetler Birliği ve Fransa’dan kurtulmak istiyordu.

CEZAYİR BAHARI

Ekim 1988’de, yani Kaide’nin kurulmasından iki ay sonra Cezayir’in başkenti Cezayir’de büyük gösteriler yapıldı. Gösterilere “Cezayir Baharı” denildi. Bazıları da “Ekmek Gösterileri” dedi. Günlerce süren bu gösteriler sonrasında Cumhurbaşkanı Şazili Bin Cedid anayasada değişiklikler önerdi ve çok partili sisteme geçmeyi kararlaştırdı. Bunun üzerine birçok İslamcı genç bir araya gelerek FIS, yani Kurtuluş İçin İslami Cephe örgütünü kurdu. Liderliğini Abbas Medeni ve Ali Bilhac’ın yaptığı Cephe, Haziran 1989’da yapılan yerel seçimlerde 1.200 kadar belediyenin 856’sını kazandı. Çünkü halk iktidardaki partinin yolsuzluk ve başarısız ekonomi politikalarından bıkmıştı.

ASKERLER YÖNETİME EL KOYDU

Herkesi şaşırtan bu sonuç içte ve dışta tartışmalara neden oldu. Ancak katı laik ve Fransa destekli Başkan Bin Cedid Batının ve içteki askerlerin duruma müdahale etme çağrılarına rağmen parlamento seçimlerinin yapılması kararından geri adım atmadı. Aralık 1991’de yapılan parlamento seçimlerinin ilk turunda bu kez birçok İslami grupla birleşen ve ortak olarak seçime giren İslami Cephe 228 sandalyeden 188’ini kazandı. İktidardaki Cezayir Ulusal Kurtuluş Cephesi Partisi ise 16 sandalye kazanmıştı. Bunun üzerine ülkeyi bağımsızlıktan bu yana yöneten Kurtuluş Cephesi ve ona bağlı sivil-asker bürokrasi gidişatın tehlikeli olduğuna karar vererek ikinci turun iptalini sağladı ve kısa bir süre sonra askerler yönetime el koydu.

200 BİN KİŞİ ÖLDÜ

Dönemin Fransa Başkanı François Mitterand, “Fransa, İslamcıların komşu Cezayir’de iktidara gelmesini engellemek için hemen askeri müdahaleye hazırdır” diyecekti. İktidara gelen askerler şimdi Arap Baharı’nı destekleyen Batı’dan aldıkları destekle ilk iş olarak FIS’ı yasakladılar. Buna hazırlıklı olan FIS derhal silahlı mücadeleye başladı. Bugüne kadar süren iç savaşta en az 200 bin insan öldü. Şimdiki Cumhurbaşkanı Butaflika sorunun çözümüne yönelik birçok af ya da toplumsal barış ve milli mutabakat yasaları çıkardı ve FIS’ı parçalamak için çok uğraştı. Bunda da başarılı olduğu söylenebilir. Çünkü 2007’de yapılan seçimlerde oyların %18’ini alan 5 İslamcı parti Mayıs 2012’de yani ‘Arap Baharı’nın gölgesinde yapılan ve seçmenlerin ancak % 43’ünün sandığa gittiği seçimlerde 462 sandalyenin yalnızca 48’ni kazanacaktı. Demek ki Butaflika’nın İslamcılara yönelik politikası işe yaramış ve halk ne yapacağı belli olmayan İslamcılara ‘Arap Baharı’nın rüzgarına rağmen oy vermemişti. Nitekim halk bağımsızlıktan bu yana ülkeyi yöneten Ulusal Kurtuluş Cephesi Partisi, sol eğilimli Demokrasi İçin Ulusal Birlik ve ılımlı Müslümanları temsil eden Barış Toplumu Hareketi koalisyonuna oyunu vermişti.

BÜYÜK OYUN

1989-1991’de İslamcılara karşı tavır alan Batılı ülkeler bu kez de sesini çıkarmadı. Bağımsızlığının ellinci yıl dönümünü kutlayan Cezayir’in geleceği daha çok Fransa’yı ilgilendirecektir. Bunun da birçok nedeni vardır. Çünkü Cezayir eski bir Fransız sömürgesi ve Cezayirlilerin ezici çoğunluğu Fransızcayı Arapçadan daha iyi konuşuyor. Ama daha önemlisi Fransa’da en az 7 milyon Cezayir kökenli insan yaşıyor ve bunların sosyal, kültürel ve dinsel problemleri, dinsel ve etnik ırkçılığın giderek yükseldiği Fransa’da ciddi sıkıntılara neden olmaktadır. Amerikan, Fransız, Rus, Çin ve diğer uluslararası petrol şirketlerinin iştahını kabartan Cezayir’in doğalgaz ve petrol kaynakları ise Cezayir’e yönelik ilginin bir diğer nedenidir. Çünkü günde 2 milyon varil petrol ve yılda 85 milyar metreküp doğalgaz üreten bir ülke yalnızca “demokrasi”den dolayı Batı’nın ilgisini çekmeyecektir. Üstelik bu ülke Batı’ya çok yakın ve petrol ve doğalgaz zengini Körfez ülkelerinden farklı olarak bölgesel herhangi bir risk taşımamaktadır. 2,4 milyon kilometrekarelik yüzölçümü ve olağanüstü yeraltı zenginlikleriyle Cezayir Fransızların iştahını 132 yıl kabartmışsa bundan sonra da Fransızlarla birlikte Amerikalıların ve yandaşı tüm ülkelerin iştahını kabartacaktır. Hele hele bu zenginliklerin büyük bölümü bağımsızlıktan bu yana Sovyetler Birliği ya da şimdiki adıyla Rusya’ya akıyorsa. Belki de bu nedenle Libya’yı kaybeden Moskova, ABD ve yandaşlarının bölgeye yönelik planlarına karşı çıkıyor ve son kale Suriye’nin arkasında duruyor.

yurtgazetesi