Sabah Gazetesi yazarı Mehmet Barlas, bugünkü köşesinde Gülen Cemaatini eleştirdi.

Barlas'ın bugünkü yazısı şöyle:

Bu ilan neden “Today’s Zaman”da da yayınlanmadı?

Siz sayın okurlarımın da anlamakta zorlandığınız durumlar yok mu? Mesela ben kendi mesleğimi doğrudan ilgilendiren çok güncel bir durumu anlamakta zorlandım.

Şöyle ki…

TİMES’TAKİ BİLDİRİ NEDEN TODAY’S ZAMAN’DA YAYINLANMADI

- Türkiye’deki AK Parti iktidarının mitinglerini Hitler’in Nazi Partisi’nin gösterilerine benzeten ve ünlü sanatçıların imzaladığı bildiri, neden sadece “The Times”da yayınlandı? İngilizce yayın yapan ve üstelik Türklerin daha fazla okudukları Cemaat’in (veya Hizmet’in) yayın organı “Today’s Zaman”da da neden yayınlanmadı bu bildiri?

Çünkü bu bildiride yer alan iddialar Today’s Zaman köşelerinde hemen her gün seslendirilmekte. Bu arada gazetemiz Sabah da hemen her gün hedefte…

Türk medyasındaki tabloyu genel açıdan bilen ama ayrıntıları ve mülkiyet yapılarını bilmeyenler, ilk bakışta “Today’s Zaman”ın da Gezi eylemlerinin sözcüsü ve pompalayıcısı konumundaki Doğan Medyası’na ait bir yayın organı olduğunu düşünebilir.

GAZETEDEKİ KÖŞE YAZILARININ BAŞLIKLARI

Erdoğan’ı desteklemek ayıp mı?

Dünkü köşe yazılarının başlıklarını özetle vereyim isterseniz.

- Erdoğan neden Türkiye’yi kutuplaştırıyor?

- Muhalefetin kriminalleştirilmesi.

- Erdoğan’ın gazetecileri.

Bu arada bir köşe yazısında beni de ele alan bir yazar da “Mehmet Barlas köşesini Erdoğan’ın eylemlerini haklı göstermeye adadı. Erdoğan mükemmel lider, baba, eş, evlat olarak sunuluyor” çizgisinde bir şeyler yazmış.

Evet… Anlamakta zorlandığım durumlardan bir de “Cemaat”in yayın organlarının Gezi Parkı eylemleri sürecinde tencere ve tava gürültüsüne kendilerini neden böyle fazlaca kaptırdıklarıdır?

MESUT YILMAZ’A SERGİLENEN HOŞGÖRÜ NEDEN ERDOĞAN’A GÖSTERİLMİYOR

Basın özgürlüğü mü?

“Cemaat böyledir, Cemaat organlarında yazanlar iktidar yanında yer almaz” demeyin sakın.

Ben 28 Şubat post-modern darbesinde çok kısa süre Zaman’da yazmak imkânına kavuştum. Ama dönemin sorumlularından biri olan Mesut Yılmaz’ı eleştiren cümlelerim yazılarımdan çıkarılmak istendiği için ayrıldım Zaman’dan.

28 Şubat’ta atanmış Mesut Yılmaz’a sergilenen muhabbet ve hoşgörünün şimdiki seçilmiş Başbakan Erdoğan’dan niçin esirgendiğini anlamakta tabii ki zorlanıyorum.

Acaba bir algılama hatası mı var hepimizde?

Hatırlarsınız… Bir dönemde “Avrupa Birliği’ne giden yol Diyarbakır’dan geçer” denilmişti.

Acaba şimdi de bazıları “Alternatif iktidara giden yol Pensylvannia’dan geçer” diye mi düşünüyor. AK Parti’ye öfkeli veya bu iktidara alternatif arayan kim varsa, mutlaka Fethullah Gülen’i ziyaret ediyor.

LAİKÇİ ENDİŞELER

İşin garibi dini bir cemaatin lideri ile dertleşen bu ziyaretçilerden bazıları AK Parti iktidarının özel yaşam alanlarını kısıtlayacağını düşünen laikçi endişeliler.

İşte bu Cemaat’in yayın organlarında yer alan bazı yorumlara bakarsanız, Başbakan Erdoğan’ı desteklemek ve sokak eylemlerine karşı çıkmak, hem düşünce özgürlüğüne, hem de basın özgürlüğüne karşı olmakla eş anlamlıdır.

Sayın Gülen’in ülkeye ve insanlara sunduğu hizmetlerini yok saymak sadece insafsızlıktır.

Ama onun ülkesine neden dönmediğini ve Cemaat’in bazı sözcülerinin neden bir siyasi karşı kampın üyeleri izlenimi verdiklerini anlamak da mümkün değildir.

Neticede Cemaat bir cemaattir ve AK Parti bir siyasi partidir. Aydın Doğan’la Fethullah Gülen’i aynı eğilimdeki medya sermayesinin sahipleri olarak görmeye eğilimli olanlar, sadece Gülen’e haksızlık ederler, onun imajını bozarlar.

habercem.com

Sevgili okuyucularım, Türkiye bundan yaklaşık iki ay kadar önce çok ilginç bir yalana tanık olmuştu.

Gezi direnişi olanca hızıyla devam ediyordu. Ortalık iyice karışmıştı.

Tayyip haziran ayı başlarında partisinin grup toplantısında nutuk atarken tuhaf bir konuya değinmiş ve şöyle demişti:

“Bu olaylarda benim çok önemli bir yakınımın gelinini İstanbul’da Başbakanlık Ofisi’nin yakınında, yanında altı aylık çocuğu ile yerlerde süründürdüler, taciz ettiler.”

İsmini vermediği “Çok önemli” yakınının kim olduğu daha sonra ortaya çıktı. İstanbul’da AKP’li Bahçelievler Belediye Başkanı’nın gelini!..

Ve bizim meşhur “Çapulcular (!)” tarafından saldırıya uğradığı iddia edilen gelin hanımla birlikte onun altı aylık bebeği…

Olay Tayyip’in sözlerinden sonra iki gazetede yer aldı.

Hürriyet birinci sayfadan, Star manşetten vermişti. İsimler açıklanmıyor, baş harfleri kullanılıyordu.

Önce 13 Haziran tarihli Hürriyet’in haberine özetle bakalım.

25 yaşındaki gelin bu dayak olayından hemen sonra savcılığa başvurup darp raporu almış, soruşturma başlatılmış. Olay Kabataş Vapur İskelesi’nde 1 Haziran günü gerçekleşiyor.

Örtülü gelin hanım iskelenin karşısında yanında altı aylık çocuğu ile birlikte eşini beklerken eylemcileri görüyor.

Eylemci kadınlar (!) Tayyip’e ağır sözlerle küfrederken bir yandan da genç kadına saldırmaya başlıyor.

Örtüsünü başından çekiyorlar, dövmeye başlıyorlar. Sonra grubun içindeki erkekler de

kadını dövmeye başlıyor.

Bebek arabasını parçalayıp ‘Devrim yapıyoruz’ diye bağırıyorlar.

Yakınlarının anlattığına göre hanımefendi şehir dışındaymış. Vücudu mosmor olmuş, bebeği de sütten kesilmiş.

Bu çiftin nikah şahitliğini Tayyip yapmış.

Hürriyet’in haberi özetle böyleydi. Maşallah, gelin hanım dayanıklı imiş, onca badireden kurtulmuş!

* * *

Şimdi yandaş Star’ın aynı gün, yine 13 Haziran’da yayınlanan ayrıntılı haberine bakalım. Bu gazete dayak yediği iddia edilen kadınla fotoğraflı bir söyleşi yapmıştı.

Ama gelin görün ki dayak yiyen (!) gelin hanımın fotoğrafı enseden çekilmişti. Her nedense yüzü görünmüyor, ismi verilmiyordu.

Gelin hanım bu kez muhabire yaşadıklarını anlatıyordu. “Kadınlar küfrediyor, erkekler vuruyordu” başlıklı haber özetle şöyleydi:

“Kabataş’ta eşimi bekliyordum. Bir anda ‘Tayyip’in…’, ‘Burada gelin onu…’ diye sesler duydum.

Kadınların öfke dolu bakışlarını görünce benden bahsettiklerini anladım…”

Yalanların sonrasına dikkat edin lütfen! Aynen gangster filmleri gibi:

“Bir anda üzerleri çıplak, elleri deri eldivenli, başlarında tuhaf bantlı 70-100 kadar adamın

arasında kaldım. Bebek arabam elimden gitti.

Bir kadın ‘Memleketin başına ne geldiyse bunların örtüsü yüzünden geldi, vurun şuna’

deyince tekme tokat vurmaya başladılar.

Devrim yaptıklarını, ihtilal yaptıklarını, Erdoğan’ı asacaklarını, Erdoğan’ı da hepimizi de tek tek ……(nokta nokta yapacaklarını söylüyorlardı!)

Bir yandan ‘Bu ülkenin gerçek sahibi biziz, anladınız mı lan’ diye bağırıyor, bir yandan da tekmeliyorlardı.

Küfrettiler, vurdular, vurdular. Kendimi kaybetmişim.

Kendime geldiğimde üzerim idrar kokuyordu…”

Herhalde üzerine işemişlerdi!

* * *

14 Haziran tarihli yazımda aynen şöyle yazmıştım:

“Şimdi ben size soruyorum. Bu olayı “İnandırıcı” buldunuz mu?

Nerede olayın MOBESE kayıtları?

Bütün kentleri izleyen, uçan kuşu bile gözleyen, atılan her adımı kayıtlara geçiren kameralar hem de Kabataş gibi merkezi bir yerde çalışmıyor mu? Eğer çalışıyorsa nerede bu anlatılanların kayıtları?

Bir genç kadının üzerine hem kadınlar ve hem de onlarla birlikte belden yukarısı çıplak, elleri eldivenli, başları bantlı 70-100 kişi saldırıyor.

Üstelik saldırıya uğrayan kadının yanında bir de altı aylık bebek!..

Böylesine vahşi bir saldırıdan anne nasıl kurtulmuş, bebek nasıl kurtulmuş? Bu bir

mucizedir, filmlerde bile olmaz!

MOBESE kayıtları nerede? Savcılık başvurusu, polis ve Adli Tıp raporları nerede?

Gazetelere anlatmayı biliyorlar da bunları niçin gizliyorlar?

Olay 1 Haziran günü olmuş. O kadar süre niçin ses vermeyip suskun kalmışlar?

Son olaylarda bir kişi bile bir tek başörtülüye saldırmadı, böyle bir çirkinlik yaratmadı. Bula bula hiç tanımadıkları, hem de yanında altı aylık bebeği olan örtülü bir kadıncağızı mı

bulmuşlar?

Tüm olaylar boyunca Taksim Gezi Parkı’na yüzlerce başörtülü geldi ve direnişçilere destek verdi. Hangisi saldırıya uğradı?

Onu da bırakalım bir yana, olaylar sırasında Türkiye’nin neresinde örtülü veya örtüsüz bir kadına saldırıldı? Bir tek örnek var mı?

Dahası, annesi öyle dayak yerken altı aylık bebek nasıl kurtuldu?

O bebeğin bilinci var mı ki, sütten kesilmiş?

Hanımefendi kendisini niçin gizliyor?

Tayyip bu olaya Meclis kürsüsünde değinirken niçin ‘Başbakanlık Ofisimin yakınında’ dedi? Kabataş neresi, Dolmabahçe neresi!

Bu soruların tamamına adam gibi yanıt verilmelidir.”

* * *

Yazım şöyle devam ediyordu:

“Hiç kimse kusura bakmasın, ben bu gelin hanımın anlattıklarını belgeler ve tanıklar tarafından doğrulanmadığı sürece- bir çeşit “Kışkırtma” olarak görüyorum.

Yaptığı ayıptır. Madem böyle bir olay olduğu iddia ediliyor, derhal kanıtlanması gerekir.

İşte polis, işte savcılar, işte hastaneler, işte uçan kuşu gören MOBESE kayıtları…

Bu tür yayınlar hele “Biz Müslümanız” diyenlere hiç yakışmaz.

Madem böyle bir olay yaşanmıştır, daha ilk gün mertçe çıkarsın ortaya, olanları açıklarsın, belgelersin.

Fotoğraf çektireceksen sırtını değil, yüzünü çektirirsin.

Arkanda koskoca iktidar ve Tayyip var. Neden korkacaksın!”

Evet, 14 Haziran günü bunları yazmıştım.

* * *

Sevgili okuyucularım, ben bunları yazalı bir buçuk ay kadar bir zaman geçti. Konuya daha sonra birkaç kez daha değindim, hiçbir yerden yanıt gelmedi, Tayyip özür dilemedi.

Son olarak İstanbul Valisi bir süre önce herkesin içinde konuştu:

“Benim (bu olayla ilgili) böyle kamera kayıtlarından haberim olmadı ve görmedim.”

İstanbul’un göbeğinde Tayyip’in yakını olan AKP’li Bahçelievler Belediye Başkanı’nın gelini Zehra böyle dayak yiyecek, maskeli, belden yukarısı çıplak, deri eldivenli, başları bantlı 100 kişi altı aylık bebeği ile birlikte (!) onu dövüp sonra üzerine işeyecek ve aradan haftalar geçmiş olduğu halde İstanbul Valisi bu olayı bilmeyecek!

Vali’nin bu sözleri her şeyi açığa çıkardı, Tayyip dahil yalancıların mumunu söndürdü.

* * *

Ama esas önemli gelişme dün yaşandı. CHP Milletvekili Umut Oran bu olayı İçişleri Bakanlığı’na sormuştu. Bakanlığın dün verdiği yazılı yanıt özetle şöyle:

“Söz konusu olayla ilgili olarak polise başvuru olmamıştır. Bu konuda tarafımızdan yürütülen herhangi bir soruşturma yoktur.”

* * *

Tayyip’in Meclis kürsüsünden yalan söylediği böylece bir kez daha belgelenmiş oldu.

Şimdi sıra bu şahsın Türk Milleti’nden özür dilemesine geldi:

“Ben Meclis kürsüsünde ve daha sonra çeşitli zamanlarda bu hayali olayı sömürdüm, yalan söyleyerek ve din duygularını kullanarak toplumu kışkırtmaya kalkıştım. Ancak şimdi anladım ki birileri beni her zaman olduğu gibi dolduruşa getirmiş ve millete yalan söylememe neden olmuştur. Gecikmiş bile olsam, bir başbakana yakışmayan bu davranışım nedeniyle herkesten özür diliyorum.”

Bu şahıs özür diler mi?

Türkiye’ye göklerden kurtarıcı olarak indirilen bir “İlah (!)” asla özür dilemez. Meclis kürsüsüne çıkıp söylediği bu yalan da üzerine işte böyle yapışıp kalır.

Ülkemizi ciddiyetsiz bir biçimde bilmeden, anlamadan, yalanlarla yönetiyor.

sozcu.com.tr

Başbakanın Alevi olabilmesinin ihtimali bile görünmüyor. Bunu öncelikle söyleyelim ama var sayalım ki, Alevi oldu. Bu içtimai vaziyetiyle, bunca insanın yaşamlarını kaybetmesindeki payı, ülkenin yaşanamaz hale gelmesindeki vebali, olağanüstü kirli siciliyle musahip bulur mu, görgüden geçer mi?

Yazı hacmi elverdiğince buna bakacağız.

Aleviliğin, salt “Ali’yi sevmek” değil, “kıldan ince kılıçtan keskin” ilkeleri olduğunu bilseydi böyle ucuz bir laf eder miydi, yazının sonunda bunu da göreceğiz. Ama belli ki, sadece Alevilik konusu değil hiçbir konuda derinlemesine bilgisi olmayan, sadece eline verilen yazıları okuyan, 500 kelimeyi geçmeyen Türkçesiyle her konuda bilgiçlik taslayan, felsefi, manevi, insani derinliklerden bihaber olan Başbakanın, Alevilik konusunda da tam bir bilgi fukarası olduğu görülüyor.

BİLGİSİ YOK FİKRİ ÇOK

Ne içeceğinizden ne giyeceğinize, kaç çocuk yapacağınızdan dünya liderlerine akıl vermeye değin her konuda konuşan; milletleri-mezhepleri birbirine karşı kışkırtan, yediğinden çok döken, komşu ülkelerde iç savaş çıkartan Başbakan, Gezi Parkı refleksinden korkup ani bir kararla “dört dörtlük Alevi olunca” bize de söz düştü.

Burada yazılanlara itibar eder mi bilmem. Ama biz, Yol’un asgari koşulu olarak, ülkeye, bölgeye ve millete verdiği tüm kötülükler için tövbe etmesini, acı çektirdiği, kin ve nefret duyduğu, aç ve açıkta bıraktığı insanlardan, taşeronlaştırdığı emekçilerden af dilemesini, ölümüne neden olduğu gençlerin ailelerinden ellerini-ayaklarını öpüp bağışlanmayı istemesini öneririz…  

Yol O’nu kabul eder mi; analar O’nu bağışlar mı?

Bu durum tamamıyla acı çektirdiği insanların ve cem ehlinin takdirindedir. Ancak görünen o ki, bunca kul hakkıyla, acıttığı vicdanlarla, Gezi Parkı mağdurlarının, Uludere’nin, Reyhanlının ve Suriye’de ölen-öldürülen onbinlerce günahsız insanın kanıyla Mansur Darını geçmesine “eyvallah” denilmez! Bütün kamusal görevleri elinden alındığı gibi artık çobanlık dahi verilmez! İsteklilerin rızasını almadığı, üzerinde asılı olan kul hakkını iade etmediği sürece Pir, Mürşit, Dede, Rehber, cem ehli Onu aklamaz-aklayamaz! Bırakın görümden geçmesini, komşuluk yapılmaz, selam verilmez!

Alevi erkânına göre O’nun durumu, en günahkâr düşkün örneğidir ama ne olacağını somut olarak görmemiz için erkâna girmesi gerekir. Sonra ne olur; köyden, kasabadan, mahalleden mi kovulur; dövülür mü; evi-ocağı mı yağmalanır; çoluğuna, çocuğuna, ırzına-namusuna mı göz dikilir? Bunu anlamak için görgüye çıktığını, Dar’a durduğunu var sayalım. 

Pirimin-mürşidimin izniyle şimdi hem görgü nedir onu, hem de ne olacağı hususunu anlamaya çalışalım. Eksiğimiz varsa tamamlana, kusurumuz varsa affola…

GÖRGÜ (ÖZET)

Görgü cemine niyet edilir, Cemin yürütüleceği ev ile erkânı yürütecek dede belirlenir. Bütün hanelere peyik salınarak haber verilir. Lokmalarıyla birlikte ceme davet edilir. Ev baştan aşağı temizlenir, yer-meydan sergisi, post, minder ve yastıklar yıkanır.

Yıkanıp temizlenen, en temiz giysilerini giyen canlar, tespit edilen günün (genellikle Perşembe günü) akşamında cemevini doldurmaya başlar. Eşiği ya da söveyi öpen-niyaz eden can, huşu içinde meydana gelir, secde eder duasını alır. Lokmalarını lokmacıya teslim ettikten sonra Gözcü Babanın işaretiyle yerine oturur. Bütün canlar aynı erkân ve dinginlik içinde cem ehlinin yerini almasını, kapının mühürlenmesini, cemin başlamasını bekler…

Görgü cemlerinde endişeli bir bekleyiş, “kimin görgüden geçeceğine-geçemeyeceğine, kimin hangi sitamı (cezayı) alacağına” dair heyecan, merak ve sessizlik hâkimdir.

Cem ehlinin yerini almasından sonra dede canlardan rızalık ister. Cemi yürütüp-yürütemeyeceğini cem erenlerinden sorar; rızalık ister. Canlardan itiraz eden varsa yerini bir başka dedeye bırakır, itiraz eden yoksa posta niyaz eder duasını verir ve oturur. Bir dua ve gülbankla cemi başlatır. Oniki hizmetin sahipleri yerlerini alır, duaları verilir, çerağ uyandırılır. Artık herkes candır-canandır, bacıdır-kardeştir. Post, Ali’nindir, Hüseyn’indir, Oniki İmamlarındır ve nihayet Hace Bektaş Veli’nindir ve onlara vekâleten dedenindir.

Musahibi olan, ikrar veren canların görgüsü başlar…

Canların affına tekrar sığınarak, diyelim ki, görgüye katılanlardan biri de “dörtdörtlük Aleviyim” diyen Tayip Erdoğan ve sayın eşidir. Bu “geçitten geçmek,” hesabını da tüm canlar gibi mahşere bırakmadan bu dünyada vermek ister. Bilindiği üzere Alevi birey, yapıp-ettiğinin (amelinin) hesabını mahşerde değil bu dünyada verir. Ancak erkânın kuralları, hem Tayip Erdoğan ve eşi hem de musahibi bakımından işi-işleği, ruhu ve iç dünyasıyla temiz-pak olmayı zorunlu kılar. Kimi musahip seçer; Abdullah, Fetullah, Zeydullah (Zeyid Aslan), Ahmet Çalık, Albayrak, Mursi, Natenyahu?

Bu noktada Tayyip ve yol kardeşinin durumu, tam bir müşküldür! 

Münasip bir arkadaşı var mıdır? Diyelim ki küfürbaz Zeyid, Tayip’in yol kardeşidir… Birlikte Dar’a durup, niyaz olurlar. Başlar secdeye iner ve dede cem ehline sorar; “ey canlar; ayin-i cem kardeşleri, Tayip ve Zeyid eşleriyle birlikte secdedir. Meydan-ı Ali’de başlar secdede olan bu canlarımız ağyarlarına (sizlere) derler ki;

 ‘Bizim ağrıttığımız, incittiğimiz, kırdığımız kalpler, yaktığımız gönüller var ise işte meydandayız, post üstünde secdede, Mansur darındayız. Bizden şikâyeti olan meydana koysun ki, bilelim, karşılayalım, helalleşelim…’ Bu canlardan ağrıyan, incinen varsa işte meydan; dile gelsin bile gelsin; bu canlara ne dersiniz, hoşnut musunuz; kan-i rıza mısınız?”

İçeriden-dışarıdan olağandışı bir uğultu yükselir; bugüne değin herhangi bir cemevinde böyle bir uğultu ne görülmüş ne de duyulmuştur! Uzak illerde dahi denilmiştir ki, “Tayip ve Zeyid ailesi görümden geçecek!” Haberi alan, istekli olan dinli-dinsiz yetmişüç milletten insan hakkını, hukukunu, evladını, kopartılan kolunun, çıkartılan gözünün hesabını sormak üzere oradadır… Kamer Genç de cemdedir. Hem kendisine galiz küfürler eden Zeyid’den, hem de “bu ülkenin en büyük talihsizliğidir” dediği Tayip’ten isteklidir.

Dedenin sualine bir ağızdan; “razı değiliz; istekliyiz” diyerek karşılık verirler…

“Gerçeğe huu!” diyen dede, edep-erkân üzere tek tek konuşulmasını ister.

Önce Uludere’nin bağrı yanık anaları-babaları, sonra Reyhanlı sakinleri, arkasından en başta Ali İsmail’in anası Emel Korkmaz olmak üzere Gezi Parkı mağdurları konuşur. Sonra evlatlarının kaybını Tayip Erdoğan’ın silahlandırdığı El Nursa-El Kaide çetelerinin katliamına bağlayan bağrı ve bahtı kara Suriyeli analar, en sonunda da özelleştirilen- taşeronlaştırılan işyerlerinden kovulan işsizler ve boğaz tokluğuna çalıştırılan işçiler söz alır.

Milyonlarca can Tayip Erdoğan’a “günahkâr” diyerek bağırmaktadır!

Yüreği yaralı ana, baba, kardeş, yar-yaren; “istekliyiz; yavrularımızı, yıkılan evlerimizi, yakılan köylerimizi, illerimiz, işimizi, ekmeğimizi istiyoruz” diyerek ilenmekte, Tayip ve arkadaşlarına beddua etmektedirler! Anaların feryadı gök kubbeye ulaşmış, bütün evreni sarmıştır. Tayip, Zeyid ve eşleri terden sırılsıklamdır; geldiklerine geleceklerine “dörtdörtlük Alevi” olduğunu söylediğine pişman olmuştur ama bu kadar ucuz olmadığını, bundan böyle şu dinden bu ırktan değil, önce insan olmak gerektiğini anlamış mıdır bilinmez… 

Destur istemeden, edep-erkân dinlemeden kalkar, arkasını döner, cemevinden çıkar, köyü, mahalleyi ve şehri terk eder…

Empati yapar mı, aslında ne olup-olmadığını, cennet ve cehennemin bu dünyada olduğunu, Alevi inancında sorgu-sualin bu dünyada yapıldığını, “kul hakkı” denilen temel unsurun ne denli yaşamsal olduğunu kavrar mı, bilinmez. Bilinen odur ki, Tayip görümden kaçmış, Alevi olmaktan vazgeçmiş, düşkünlük hırkasını giymiştir…

Alevi erkânına göre O, insan içine çıkmaması, selam verilip selamı alınmaması gereken bir düşkündür artık!

Yazarın notu: “neden hep Alevilik konusunu deşeliyorsun; amacın ne” diyerek eleştiren, tehdit eden, telefon ederek, özelime yazarak gözdağı vermeye çalışan sevgili okurlar:

Gece-gündüz dinin konuşulduğu, sabahlara dek davulların çalındığı, devlet televizyonlarından hamile kadınların evden çıkmamalarının önerildiği, bütün devlet kurumlarının ve özel sektörün dini kurallara göre yeniden tasarımlandığı, Suriye halkını katleden katillerin beş yıldızlı otellerde konuk edildiği ülkemde bu rezilliklere itiraz etmiyorsunuz da, şu mütevazı sitede yazmaya çalıştığım yazılara mı itiraz ediyorsunuz?

YAZIKLAR OLSUN SİZE; İNSANLIĞINIZA

Tekrar ediyorum; Alevilik bu toprakların hem de en kadim, en eski, en saygın-barışçıl, en insancıl inancı değil mi? Mensupları horlanmıyor mu, evler işaretlenip korku salınmıyor mu; ateşlere atılıp yakılmıyor mu? Aleviliğin ne olduğunu bilmeyen milyonlarca insanın nefret ve iftirasıyla karşılaşmıyor mu?

Eğer vicdanınız varsa, insansanız, beni susturmaya çalışacağınıza önce cemaate, sonra Başbakanınıza dönüp; “yahu yollarını-yordamlarını bilmediğiniz-tanımadığınız bu insanlara neden bunca kin güdüyor, eza-cefa ediyorsunuz; haklarını iade etmek için daha ne bekliyorsunuz, ayıp değil mi, gerçek dünyada nasıl hesap vereceksiniz?” deseniz ya…

Bunu sorun, biraz sorgulayın!

Başbakan gibi her eleştiri getirene köpüren, düşmanlık güden; “asın, kesin, tutuklayın, üzerlerine gaz ve zehir atın” diyen, bu kanunsuz-insanlık dışı emirleri yerine getiren polisi taltif eden diktatörü bırakıp, “niye yazıyorsun” diyerek beni yargılarsanız ayıp edersiniz ayıp!

Murtaza Demir

Odatv.com

Soru hep tersten soruldu: ABD için AKP’nin kullanım değeri tükendi mi? Doğru soru ve cevap Somali’den geldi

Türk Büyükelçiliği’ne saldırı bir işaret fişeği. ‘Model ülke’ olarak öne çıkarılan ‘AKP Türkiyesi’, artık İslam dünyasında geçer akçe değil

Savaşın sürdüğü Afganistan’da Taliban’ın bile saldırmadığı Türk bayrağı, Somali’de intihar saldırısının doğrudan hedefi oldu

Geçen hafta başkentteydim. Bizim Ankara bürosunun karasularını ihlal ederek hızlandırılmış bir kulis turu yaptım.

Fazla yoruma girmeden aktaracağım.

Mevsim yaz. Fakat siyaset tatilde değil. Kulisler de.

***

Ankara kulisinin temel konularından biri, AKP’nin miadı.

Soru şöyle: “ABD, Tayyip Erdoğan’ın üstünü çizdi mi?”

Cevaplar, “çizdi” diye başlıyor “ama” ile devam ediyor.

Özellikle Kılıçdaroğlu çevresindeki hava: “Tayyip Bey gözden çıkarıldı. Ama hemen gönderilmeyecek. Gidişin zaman ve zemini yoklanıyor...”

Durumdan, kolaycı “vazifeler” de çıkarılıyor CHP’ye.

***

Doğru soru ve cevap Somali’den geldi.

Soru: İslam dünyasında AKP’nin ne kadar kullanım değeri kaldı?

Cevap: Türk Büyükelçiliği’ne saldırı bir işaret fişeği. ‘Model ülke’ olarak öne çıkarılan ‘AKP Türkiyesi’, artık İslam dünyasında geçer akçe değil fazla.

Savaşın sürdüğü Afganistan’da Taliban’ın bile saldırmadığı Türk bayrağı, Somali’de intihar saldırısının doğrudan hedefi oldu.

Sonuç:

Bir: AKP’nin Washington’daki değeri, İslam dünyasındaki kullanım değerinin toplamıdır.

İki: ABD, İslam pazarında geçmeyen ya da değeri hızla eriyen bir parayı elinde tutmaz.

***

Somali’de ne oldu?

Hedef: Doğrudan Türkiye’nin Mogadişu Büyelçiliği.

Olay: İntihar saldırısı (27 Temmuz). İlk kez bir intihar saldırısının hedefi olduk yurt dışında.

1 polisimiz şehit, 2 de yaralı.

3 intihar saldırganı da öldürüldü.

Örgüt: El Kaide’ye bağlı El Şebab üstlendi.

Zamanlama:

Suriye’de, hemen sınırımızda iki örgüt birbiriyle savaşıyor: PKK’nın Suriye kolu PYD ile El Kaide’nin Suriye kolu El Nusra Cephesi.

Türkiye önce El Nusra’yı destekledi. ABD araya girince, PYD’ye çevirdi desteğini. Lideri Salih Müslim’i Türkiye’ye davet etti resmen. Suriye’nin kuzeyinde PKK hükümeti kurulmasını bile kabul etti.

Sonuç:

El Kaide, Reyhanlı’dan sonra, Türkiye’yi Somali’den de uyardı. Yeni Reyhanlılar, yeni Mogadişular gündemde. Bütün belirtiler öyle gösteriyor maalesef.

***

AKP nerelerde geçer akçe değil artık?

İran ve bütün Şii dünyası: Kürecik’te radar üssü ve Suriye politikası yüzünden.

Körfez ülkeleri, Suudi Arabistan ve Ürdün: Kayıtsız şartsız İhvan destekçiliği nedeniyle.

Irak: Barzani ile ittifak politikası.

Filistin: Kudüs yerine Gazze’yi, Filistin devleti yerine Hamas’ı tercih ediyor.

Suriye ve Lübnan: Suriye’deki iç savaşın baş destekçisi.

Mısır: İhvan dışında bütün toplum kesimlerini karşısına aldı.

AKP’nin Tunus ve Libya’dan kovulması da yakın gözüküyor.

***

Ve Türk cumhuriyetleri.

Din ve mezhep temelli bir dış politika yürüten AKP’nin Türk cumhuriyetlerinde hiçbir karşılığı yok.

AKP Türkiyesi’nin İslam dünyasında bir tek ciddi dostu kaldı mı?

aydinlikgazete.com